Koynunda saklamış, kaymağı, balı.
Sevdiğim ben n'edem bu dünya malı,
Çık dağlar başına Türkmen güzeli !
O yarim oturmuş kergef başına,
Kudret kalemini çekmiş, kaşına;
Bu gece girecek on dört yaşına,
Çık dağlar başına Kürdün güzeli!
O yarim oturmuş ayna dizinde,
Kirazı ağzında, gülü yüzünde.
Böyle güzel m'olur köylü kızında?
Çık dağlar başına Türkmen güzeli!
O yarim oturmuş çimen üstüne,
Kalemi, kağıdı almış destine.
Mektubun yazıyor gönül dostuna.
Çık dağlar başına Kürdün güzeli!
Not: Söylenirken (O yarim oturmuş
uy uy - dokuyor halı) diyerek söylenir
ve ikinci satırla, dördüncü satır, iki defa tekrarlanır.
