Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat,
soluk almak güçleşiğinde,
Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye
başladığında ayaklarını,
Dağlara dönmeli yüzünü insan.
Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini
ferahlatacak;
Yeni insanlarla 'tanışmalı, yeni keşifler yapacak..
Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa,
Gerçekleşirmeyi denemeli!
Her geçen gece, ölüme bir gün daha
yaklaşığını; zamanın bir nehir,
Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini
anlamalı.
Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa
birbirinin aynı günler,
Her akşam aynı can sıkıntısıyla eve
giriliyorsa,
Değişirmeye çalışmalı bir şeyleri;
Küçük şeylerle başlamalı belki;
örneğin, bir kaç durak önce inip
Servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine
takmalı güneş gözlüklerini;
Gördüğünü hissedebilmeli!
Sağlığını kaybedip, ölümle yüz
yüze gelmeden önce,
Değerli olabilmeli hayat!
İlla büyük acılar çekmemeli, küçük
mutlulukları fark etmek için!
Başkasının yerine koyabilmeli kendini;
Ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!
Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!
Şu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı;
Sevgisiz, soysuz kalarak!
Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,
Derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine..
Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli
okşamalı saçlarını...
Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin
düşlerinde geleceği;
Bir yaşlının hatıralarında geçmişi
görebilmeli! Çalışmadan başarmayı, sevmeden
sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu Olmayı beklememeli!
Ama küçük, ama büyük; her hayal
kırıklığı, her acı; Bir fırsat
yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için;
kaçırmamalı!
Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin
kimseye kalkması için, hiç Çaresiz
kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin;
ağlamayı bilmiyorsan, Neşesizdir kahkahaların;
Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların..
Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini
düşünmekten herkesi unutmamalı!
Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da
hep almak için...
Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,
Söyleyecek bir şey bulamadığında da
dinleyebilmeli!
Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere...
Hafızası olmalı insanın; hiç değilse,
aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması
için!
Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir
ömür harcayacak! Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin
sınırlarını zorlayacak!
Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi;
Ama, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki,
hakkını verebilsin sevdiklerinin;
Zaman bulabilsin; Bir teşekkür, bir elveda için..
Yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; Asla vazgeçmemeli
sevmek ve öğrenmekten;
Ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de
fark edebilmeli insan!
Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...
Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı.!
anonim ____________________ Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen
Zaman ...
|
Dimanche, 19. Mai 2024 03:27
