Rojin - 25/6/2009 Saat 11:24
Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar, her bahar
diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler. Fakat bir bahar
başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine;
"Biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım kışın ortasında herkesin
soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki bütün doğa bize ait olsun" der.
Ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler.
Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz
açar. O gün bugündür karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe kardelen,
sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de hercai denilir. İşte bu yüzden
hayırsız sevgiliye Hercai diye hitap edilir.
[tarihinde düzeltildi 10/2/2010 Saat 21:47 Yazar Rojin]
Rojin - 25/6/2009 Saat 11:31
Bir ülke varmış eskiden. Ve bu ülkede hiç ama
hiç kırmızı gül yokmuş, bütün
güller beyaz renkteymiş. Bir de birbirini çok seven bir
kız ve bir delikanlı varmış... Birbirlerine çok
yakışıyorlarmış. Kız çok güzel
delikanlı ise çok yakışıklıymış.
Delikanlı bu kız için her şeyi yaparmış.
Kız ise bir şart koymuş ortaya:
"Bana kırmızı renkte bir gül getirirsen seninle
evlenirim". Delikanlı çok üzülmüş bu
şarta, çünkü hiç kırmızı gül
yokmuş bu ülkede. Beyaz güllerle dolu bir bahçeye
gitmiş, aramış ama yok. Sonra oradaki bir bülbüle
derdini yanmış. Bülbül dinlemiş genci. Ve en
sonunda;
üzülme delikanlı, yarın buraya aynı saatte gel,
kırmızı bir gül göreceksin... Onu al kıza
götür, evlenin mutlu olun. Sen onu çok seviyorsun mutluluk
hakkın." demiş. çocuk buruk halde ayrılmış
oradan. Ertesi gün bahçeye gitmiş koskoca bahçe beyaz
güllerle dolu yalnızca en ortada kırmızı bir
gül! Delikanlı biraz şaşkın, biraz heyecanlı,
biraz mutlu koşup gitmiş gülün yanına... Ama
gördüğüne gerçekten çok
üzülmüş. Bülbül yerde, kendini, dikeniyle
öldürmüş olduğu gülün hemen dibinde
cansız yatıyormuş... Delikanlı, kendisinin
mutluluğu için, bülbülün kanıyla
boyadığı 'kırmızı gülü' alıp
kızın yanına gitmiş.
Kız, arzusu gerçekleşiği için çok
sevinmiş ve kendisine kırmızı bir gül getiren
delikanlıyla evlenmeyi kabul etmiş. Ama delikanlı; 'Benimle
evlenebilmen için bülbülün ölmesi mi gerekiyordu?
diyerek oradan ayrılmış ve bir daha da hiç
dönmemiş...
Birilerinin Mutluluğu Asla Başkalarının Mutsuzluğu
Olmamalı...
Rojin - 25/6/2009 Saat 11:39
Yargıç, karşısındaki kadına baktı
önce… 80 yaşIarında bir nine…
sonra biraz geride, eIIerini bağIamış adama… aynı
yaşIarda bir dede…
Kadına döndü yargıç :”AnIat teyze, neden
boşanmak istiyorsun?” YaşIı
kadın beyaz başörtüsünü sıvazIayıp
konuşmaya başIadı kısık sesiyIe:
“–Bu herif yetti gayrı, eIIi yıIdır bezdirdi
hayattan. Bizim bir sedef
çiçeğimiz vardı, çok sevdiğim. O, biImez. 50
yıI önce, onun bana
verdiği çiçekIerin arasından bir daIdan kök
aImış tohumIamışım…”
Sustu yaşIı kadın. Sesine bir hüzün
çöktü, maziyi hatırIamaya başIadı:
“Yavrumuz oImadı, sedefimi çocuk biIdim, öyIe
büyüttüm. Sonra bir
gün..kurumaya başIadı sedef. O zaman adak adadım. Her
gün sabaha karşı,
güneş doğmadan bir tas suyIa suIayacağım diye.
“İyi geIir !” dediIer, sedef
çiçeğine. 50 yıI oIdu, bu herif bir gece kaIkıp da
” SuIayayım !”
demedi. Ta o geceye kadar. O gece takatim kesiImiş,
uyuyakaImışım. Su
veremedim çiçeğime. BöyIe bir adamIa 50 yıI
geçirdim işe. Hayatımı, umudumu,
her şeyimi verdim… Ondan hiçbir şey göremedim.
Bir kerecik oIsun
benim biIdiğim görevIerden birisini yapmasını
bekIedim.”
YaşIı kadın yutkundu. Kararını çoktan
vermiş gibiydi:
” Onsuz daha iyiyim Hakim Bey !Yemin ederim…”
YaşIı adama döndü yargıç, soran
gözIerIe:
“Bir diyeceğin var mı baba?”
Derin bir iç çekişiyIe söze başIadı ihtiyar
adam:
“AskerIiğimi Reisicumhur köşkünde,
bahçıvan oIarak yaptım. O koca
bahçeyi IayıkıyIa büyütmek için emek verdim.
Fadimem”i de orada tanıdım,
sedef çiçekIerini de.O bahçe sedef çiçekIeriyIe
doIudur. Kokusu yürek
yakar. Zaman zaman Fadime için topIadım sedefIeri. EvIendik,
çok oImadı
boynu ağrıdı. Hekime götürdüm
Fadimem”i. Hekim:
” KireçIenme var boynunda, çok uzun süre uyanmadan
yatarsa sertIeşir,
kötüIeşir. Her gece uykusunu böIüp kaIksın,
gezinsin.”
YaşIı adam sözIerine devam etti:
“Pek dinIemedi bizim hatun, Iafım geçmedi. O günIerde
tesadüf sedef
çiçekIeri kurudu. Ben de ona, ”SuIarsan geçer !
” dedim. Adak diIettim,
her gece onu uyandırdım ve seyrettim Fadimem”i O
sevdiğim kadını,
yavrusu biIdiği çiçekIeri suIarken seyrettim, o
görmeden. Her gece o çiçek
ben oIdum sanki. Ona sırf bu çiçekIer yüzünden
tapabiIirim.”
Durdu yaşIı adam, soIukIandı biraz. Mahkeme saIonu da
susmuşu. Bir
yaşIı gönüIden, bir bahçıvandan
duyuIması bekIenmedik aşk sözIerine kuIak
kesiImişi yargı, savcı , mübaşir…
YaşIı adam soIukIanıp devam etti:
“Her gece çiçekIeri suIayıp yattıktan sonra,
kaIktı. Sedef çiçeğinin
saksındaki suyu boşaIttım. Sedef çiçeği, gece
suIanmayı sevmez Hakim Bey.
O gece; eh yaşIıIık işe… Ben de uyanamadım,
uyandıramadım. çiçek
susuz dayanırdı da kadınımın
ağrıIarı azardı. Kendimi suçIadım. O
suçIayınca da sesimi çıkartamadım…”
Rojin - 25/6/2009 Saat 12:11
Su ve çiçek
Günün birinde bir çiçekle su
karşılaşır ve arkadaş olurlar.
İlk önceleri güzel bir arkadaşlık olarak devam
eder birliktelikleri, tabii zaman lazımdır birbirlerini
tanımak için.
Gel zaman, git zaman çiçek o kadar mutlu olur ki, mutluluktan
içi içine sığmaz artık ve anlar ki, su'ya
aşık olmuşur.
İlk kez aşık olan çiçek, etrafa kokular
saçar, "Sırf senin hatırın için ey su" diye...
öyle zaman gelir ki, artık su da içinde
çiçeğe karşı birşeyler hissetmeye
başlamışır. Zanneder ki, çiçeğe
aşıktır ama su da ilk defa aşık oluyordur.
Günler ve aylar birbirini kovalalar ve çiçek acaba "Su beni
seviyor mu?" diye düşünmeye başlar.
çünkü su, pek ilgilenmez çiçekle... Halbuki
çiçek, alışkın değildir böyle bir
sevgiye ve dayanamaz.
çiçek, suya "Seni seviyorum der. Su, "Ben de seni seviyorum" der.
Aradan zaman geçer ve çiçek yine "Seni seviyorum" der. Su,
yine "Ben de" der.
çiçek, sabırlıdır. Bekler, bekler, bekler...
Artık öyle bir duruma gelir ki, çiçek koku saçamaz
etrafa ve son kez suya "Seni seviyorum." der.
Su da ona "Söyledim ya ben de seni seviyorum." der ve gün gelir
çiçek yataklara düşer. Hastalanmışır
çiçek
artık. Rengi solmuş, çehresi sararmışır
çiçeğin. Yataklardadır artık çiçek. Su
da başında bekler çiçeğin, yardımcı
olmak için sevdiğine...
Bellidir ki artık çiçek ölecektir ve son kez zorlukla
başını döndürerek çiçek, suya der ki;
"Seni ben,
gerçekten seviyorum." çok hüzünlenir su bu durum
karşısında ve son çare olarak bir doktor
çağırır nedir sorun diye...Doktor gelir ve muayene eder
çiçeği. Sonra şöyle der doktor: "Hastanın
durumu ümitsiz artık elimizden birşey gelmez."
Su, merak eder, sevgilisinin ölümüne sebep olan
hastalık nedir diye ve sorar doktora. Doktor, şöyle bir
bakar suya ve der ki: "çiçeğin bir hastalığı
yok dostum...
Bu çiçek sadece susuz kalmış, ölümü onun
için" der.
Ve anlamışır artık su, sevgiliye sadece
"Seni seviyorum" demek yetmemektedir...
Rojin - 25/6/2009 Saat 15:22
Garip, elleri kınalı bir sevda çiçeği:
Berfin
Yiğit, elleri nasırlı bir ülke gerçeği:
Madin
Hikayeleri, tarihle değil evrenle yaşıt Ninova
İkilik’i
Hayalleri herkeslerin hayali, Dünya ilericiliği
Coğrafya kelimesini sevdiğimden beri Onlar farklı
coğrafyalarda
Düşüşleri bir, hayalleri bir, sevdaları bir ama
bedenleri ayrı
Varsın ayrı desinler, varsın siz
kavuşamazsınız desinler
Yaşanmasa da yazılır, yazılmalıdır böyle
Berfinler böyle Madinler
Garip bir sevda çiçeği
Yazmasına köyünün tarihini ilişirmiş
Olmasa da olur dediği hiçbir şey O’na yakın
değil
Zaten olmayan ne varsa olmayacağını kabul etmiş öz
ananın öz kızı
Sinesinde filizler yetişiren toprak kahverengisi
Ne olur benimle bak hayata diye yerleşmiş
gözbebeğine
Düşündeki kısmetine bile bakmaya utanan bir al
yanaklı
övünmek şöyle dursun duruşu kendisini öven
sevda çiçeği
çıkar karşısına bir dağ yiğidi:Adı
Madin
Okumaz ve yazmaz köyünün okur yazar oğlu
Kökleri Berfin’de, Berfin ise salmış köklerini
toprağına
Bilinmedik ve merak edilmedik bir hikayedir onların ki
ütopyalar ülkesinin berceste gerçeğidir ikisi
Hikayeleri uzun değildir ama adamakıllıdır
Ve elbet birbirlerine vardıklarında başlar Onların
hikayeleri
Köylerinden ırak yeni evli bir çift olurlar ardından
Ama Madin sorar kendine acaba gönlü var mıdır
cidden?
Eğilir Berfin’inin kulağına ve fısıldar:
Seni seviyorum değildir söylediği
Zaten seni seviyorum’u yaşamaktadırlar
Başka birinde gönlün varsa serbestsin der Madin
Berfin ürkek dağ üveyiği, titrer birden
Gözleri konuşur Madin’e
Beni bu kadar mı çok seviyorsun diye
Ve ardından evet nidası:
İstersen git, git ve mutlu ol herşeye razıyım
mutluluğun için
Ve Berfin’in gözleri ağlamaklı ses tonuyla:
Ben seni canımdan çok severim der.
Dudağında tek bir söz Berfin’in
Yiğitlik kavgada belli olur, sen de benim yiğidim oldun
Böyledir caanım vatanımın makyajsız
sevdaları
Zamane saçları kirpi kılıklılarına inat
Zamane yüzleri boya küplülerine inat
Sever O’nlar birbirlerini
Beklerler yakınken bile birbirlerini
Ah benim nazlı toprağımın ellerimi çatır
çatır çatlatan sıcaklığı: Berfin
Bacım
Ey şahin bakışların efendisi kara Madinim
Diyecek ne bulalım da sizleri övelim….
SöZLER : ADEM KAYADELEN
|
