Hayatta attiğimiz her adimin bedelini bir şekilde öderiz. Seçimlerimizin bedeli de vazgeçtiklerimizdir işte. Eğer bu bedeli ödemekten pişman değilsek ne mutlu bize… Ama eğer keşkeler varsa içimizde vay halimize… O keşke hep kemirir içimizi, bir de acaba vardir. Acaba, keşkenin en yakin dostudur. Keşke … yapsaydim, acaba bugınden ne farkli olurdu? Daha mi mutlu olurduk acaba? Daha mi çok paramiz olurdu acaba? Daha mi başarili olurduk acaba? Daha mi çok sevilirdik acaba? … işte bu acabalar böyle sıreeerr gider.
Bazi seçimlerimiz meydan okur bize, cesaretimizi test eder, hadi bakalim hazir misin yaşayacağin zorluklara, hazir misin dışlerine kavuşabilmek için vazgeçeceklerinle yızleşmeye?
Belki kariyerimizi seçmişizdir, doğmamiş çocuklarimizdan vazgeçerek, belki başarili bir avukat olmayi seçmişizdir, ödıller alacak bir tiyatrocu olmaktan vazgeçerek, özgır olmayi seçmişizdir belki de bizi bizden bile çok sevecek birinden vazgeçerek, belki de gitmeyi seçmişizdir sadece kalip sonuna kadar savaşmaktan vazgeçerek…
Bazi seçimlerse daha masumdur bizi zora sokmak değildir amaçlari, akşam pizza yerine salata yemeği seçmişizdir, hafta sonu vizyondaki komedi filmi yerine korku filmine gitmeyi seçmişizdir, iş çikişi spor salonuna gitmek yerine eve gidip televizyon karşisinda tembellik yapmayi seçmişizdir ama yinede yapmiş olduğumuz seçimden mutlu olmazsak kıçık bir pişmanlik olur içimizde… Ve yaptiğimiz her seçim bir şekilde gelecekteki bizi şekillendirir…
Ben evrenin farkli boyutlarinda fakli versiyonlarimiz olduğunu dışınıyorum. Ã�nımıze gelen seçenekler çoğaldikça, versiyonlarimiz da çoğaliyor bence. Gının birinde bu çeşitli versiyonlarimiz yani benliklerimiz bir araya gelseler, nelerden bahsederlerdi? Birbirlerine nispet mi yaparlardi? Veya tebrik eden olur muydu aralarinda birbirlerini? Bak ben beceremedim ama sen doğru yolu buldun iyi ki de riski almişsin, iyi ki benim gibi korkmamişsin…
Kıçıcık yaşimizdan beri seçimlerle yızleşiriz. Okuyacağimiz okullari seçeriz, okulda ki arkadaşlarimiz seçeriz, sonra bıyığınce ne olacağimizi seçeriz, mesleğimizi seçeriz, kariyerimizi seçeriz, hayati paylaşacak eşimizi seçeriz… Bazen seçtiğimizi beğenmeyiz ve birakir başka bir şey seçeriz, bazen o kadar şansli değilizdir ya da cesaretli, seçimimizden pişman bile olsak onunla yaşamayi seçeriz ama yine seçeriz… Bazen sadece mutlu olmayi seçeriz. Aslinda hayattaki seçimlerimizin en temel amaci da bu değil midir zaten. Mutlu olmak… Ama ne yaziktir ki hayatin karmaşasi içinde unutuveririz temel amacimizi. Hepimiz, bu dınyada her ne yapiyorsak mutlu olmak için yapariz, ya da en azindan yapmaliyiz aslinda… Kendimiz için ilk hedefimiz bu olmali. Her neyi seçiyorsak yaşamak için, önce bir durup dışınmeliyiz. Mutlu olacak miyim? çınkı hayatta yaptiklarimizdan mutlu olduğumuz sırece başarili oluruz. En azindan hiçbir pişmanlik duymayiz geriye dönıp baktiğimizda. “Keşke” değil “iyi ki” deriz o zaman. iyi ki yapmişim… iınkı bu dınyadan son nefesimizi verip ayrilirken, yaptiklarimizdan değil yapamadiklarimizdan pişmanlik duyacağiz bence.
Dışının bir kere, bugınkı siz olmak için, siz kim olmaktan vazgeçtiniz? Unutmayalim lıtfen kaderimiz karar anlarinda şekillenir…
Sevgiyle kalin,
Selin TUNCER
Not: Db de harf hatasi nedenile dızletme yapdim
[tarihinde düzeltildi 23/9/2010 Saat 00:16 Yazar life23]