Bugün Öğretmenler Günü. Teşekkürler, alkışlar, yaşalar, gönül alıp sırt okşamalar, vaatler, göklere çıkarmalar...
Bir gün de olsa... O gün de olsa... Bazıları tarafından yalancıktan da olsa... Hatırlanmak, anılmak ne güzel bir şey değil mi öğretmenim...
Siz onurlu insanların fedakarlıklarını görüp, onurlarınızı okşanmak bir teşekkür olsun yollamak ne güzel bir şey değil mi öğretmenim...
Hele... O öpülesice ellerinizi öpmek, alınlara götürmek, çiçekleri tarafından çiçeklerle ödüllendirilmek ne güzel bir şey değil mi öğretmenim...
Bugün, Öğretmenler Günü.
Teşekkürler, alkışlar, yaşalar...
Gönül alıp, sırt okşamalar...
Vaatler, göklere çıkarmalar...
Yarın(!)
Yarın, öğretmenimin günü bitecek
Gelecek 24 Kasımlara kadar
Ne bitmez tükenmez mummuşsun be öğretmenim?
Eridin eriyebileceğin kadar.
Sözüm çiçeklerime değil... Yanlış anlaşılmasın.
Bari ışığından faydalansalar, ışığında duranlar...
Ömrünü tamamlayıp, arkasında nice fidanlar bırakarak göçüp giden öğretmenlerim...
Görev kutsaldır deyip, bu uğurda can veren eğitim şehitlerim...
Emekli olup bir köşede unutulan, böyle günlerde yaralı bir aslan gibi kükreyen öğretmenlerim...
Ve devraldığı görev bayrağını zirvelere çıkarmak için çırpınan, genç öğretmenlerim... Hepinize saygılar sunuyorum... Ellerinizden saygıyla öpüyorum... Ve ben sizleri hiç unutmuyorum...