UMUDUN BİTTİĞİ YER HAYATIN BİTTİĞİ YERDİR
Ucundan, kıyısından tutunursun hayata… ya da yapışırsın saçlarına
sımsıkı. Her şey seninmiş gibi sarılırsın ya da aslında hiç senin olmamış
gibi dokunursun sadece..
Bilirsin, farkına varırsın.. umursarsın.. ya da bilip bilmeden atlarsın..
Her şey olursun ya da hiçbir şey olmazsın..
Güneş açar, için ısınır.. yağmur yağar, iliklerine kadar sırılsıklam.. ya
rahmet dersin.. ya da bir şemsiyenin altına saklanırsın. Bazen gece olur
yüreğin, kimi zaman aydınlık gün gibi pırıl pırıl..
Sonbaharda, arınır ağaçlar tüm yapraklarından.. sarıya boyanır her yan ama,
bilirsin.. tekrar giyinecek doğa yeşil entarisini.. ya da bilmek istemez,
sararıp solarsın.
Çiçekler yetiştirirsin bahçende.. suyu sevgi, gübresi sabır, toprağı emek..
çiçeklerin solar gider bazen.. ya da renk renk, tomurcuk tomurcuk
yayılır.
Seversin adam gibi, kadın gibi, insan gibi.. ya da sevmezsin ve boşa
yaşarsın. Bir çocuğun saçını okşadığında, gözlerinin içi parlar.. bir insan
ağladığında, yüreğin titrer.. ya da boş boş bakarsın.
Karışırsın kimi zaman, dağılırsın.. çözülürsün.. açılırsın. Toparlarsın..
ya da öylece kalırsın. Çokça sendelersin.. tökezlersin.. ama, kalkarsın..
dimdik. Yürürsün.. ya da düşer, orada kalırsın.
Bazen gurur duyarsın kendinle.. ya da nefret edersin.
Susarsın.. çığlıklar atarken yüreğin, susarsın.. susmak kazandırır sana
kimi zaman ya da kaybedersin.
Hayat dalga geçer bazen seninle.. ya da sen hayatla dalga geçersin.
Trenler gelir, trenler gider. El sallarsın ardından.. iki damla gözyaşı, ya
sevinçten ya da ayrılıktan..
Son istasyona geldiğinde kaçan tüm trenlerin ardından öylece bakarsın.. ya
da yakaladığın trenler için sevinç duyarsın…
Ne olursa olsun, umut hiç bitmez değil mi? Umudu yeşertmek ve onu taze
tutmak gerekir. En olmadık zamanlarda öyle bir şey olur ki, belki bir el
uzanır, belki dost bir yürek bir ışık yakar ve karanlıklar aydınlanır
birden.
Alinti
Saygi ve sevgiyle