Antaki Davud Bin Ömer
(1541-1599)
Bilim adamı, hekim, şair. Doğuştan kör olduğundan Darir ve Akmah adları ile
bilinir. Çok bilgili olduğu için de el_Basir (can gözüyle gören) adını
almıştır. Çocukluğunda yakalandığı bir hastalıktan Hatay’a gelen
İranlı Bilgin Muhammed Şerif’in çabasıyla kurtuldu. Öğrenimini onun
dersleriyle tamamladı. Mantık, Fizik, Yunanca öğrendikten sonra
Antakya’dan ayrıldı. Anadolu, Suriye, Filistin ve Mısır’ı
gezdi. Şii olması Mısır’da hoş görülmedi. Ancak, zengin bilgi
dağarcığı ve hastalıkları iyileştirme yeteneğiyle kendini sevdirdi.
1599’da Mekke Şerifi Hasan Bin Nümay onu Mekke’ye çağırdı.Bir
yıl sonra burada öldü.
Çok sayıda kitap yazmıştır.
Yapıtlarından bazıları: Tıp konusundaki Tezkireti Davud el- Antaki ya da
Tezkireti uli’l-Elbab ve’l-Camiü’l-Acebü’l-Ucab tüm
islam dünyasında ünlüdür. Mısır’da yedi kez basılmıştır. En-Nüzhet ül
Mübhice fi Teşhis ül-Ezahan ve Tadil ül-Emzice, Elfiye fi’t-tıb,
Nüzhet ül-Ezhan fi islah ül-Ebdan, Kifayet ül-Muhtac fi ilm ül-ilac, Kitap
ül-Behce ve’d-Dürret ül-Müntehabe fi ma sıhha min
el-Edviyetül-Mücerrebe, Tuhfet ül-Bekriye fi Ahkâm ül-İstihman ül-Külliye
ve’l-Cüziye öbür tıp kitaplarıdır. Gayet ül-Meram fi’l-Mantık
ve’l-Kelam adlı yapıtı mantık, Tezyin ül-Esvak bi-Tafsili Eşvak
ül-Uşşak adlı yapıtı da aşk üzerinedir. Ayrıca felsefe, astronomi, geometri
ve psikoloji konularında da yapıtları vardır.
Ebu Abbas Muhammed Hibetullah
(1735- ?)
Din ve bilim adamı.Öğrenimine mahalle mektebinde başladı. Din kuralları ve
mantık konusunda dersler aldı. Yükseköğrenimini Şam’da sürdürürken
Kahire’ye gidip döndü. Okulu bitirince hocalık yapmaya başladı. Daha
sonra İstanbul’a gitti. Beş yıl boyunca bilimsel araştırmalarda
bulundu. 1759’da yeniden Şam’a döndü, hocalığını sürdürdü.
Yapıtları: Eşbak (3 cilt), Silkül-Kelaid (bilim adamları antolojisi),
Rahmet Hadisinin Şerhi (Tanrı’nın rahmeti konulu hadisin açıklaması),
Hadikat ül-reyahin (üç bine yakın bilim adamının yaşam öyküleri ile
yapıtlarını konu alan bir kitap), İbn-i Şahane’nin bir şiirini
açıklayan yapıtı da bulunmaktadır.
Nazım Efendi
(1839- ?)
Şair. Şeyh Köyü’nde doğdu. Medrese öğrenimi ve özel öğrenim gördü.
Arapça ve Farsça öğrendi. Divan Edebiyatını inceledi. Türkçe, Arapça ve
Farsça şiirler yazdı. Fuzuli’yi andıran lirik şiirleri, gazelleri ile
ünlüdür. Divanı yayımlanmamıştır.
Nestorios
(381-451)
Din adamı. Nasturilik (Nesturilik) mezhebinin kurucusudur. Pers asıllı
Nestorios Antakya’da doğdu. Önce Antakya’da bir manastırda
keşişlik yaptı. Daha sonra Bizans İmparatoru tarafından patrik olarak
İstanbul’a çağrıldı. 428-431 arasında bu görevde kaldı. Hristoloji
konusunda Efes konsülüyle anlaşmazlığa düştü.
İskenderiye Piskoposu Kyrill, İsa’nın kişiliğini hem tanrısal hem de
cisimsel bir varlık olarak yorumladığı için onu suçladı. Sapkın sayılarak,
Libya’ya sürüldü. Hıristolojik düşüncelerini orada yazdı. Yapıtları
Grekçe parça parça yayınlandı. Latince, Ermenice ve yerel Suriye dilindeki
yapıtları günümüze ulaşmamıştır. Öğretisi yıllar sonra Kadıköy (Chalkedon)
Konsülü’nde aklandı. Başlıca iki kitabı bulunmaktadır. Tragedya ve
Liber Heraclidis.
Reşid Lami Efendi
(1870- ?)
Eğitimci. Antakya medreselerinde öğrenim gördükten sonra İstanbul’a
giderek Beyazıt medreselerinde öğrenimini sürdürdü. Eğinli Hacı Hafız
Mehmed Hulusi’den ders aldı. Daha sonra Antakya’ya döndü,
icazet aldı. Halep’ten öğretmenlik belgesi alarak Fransız işgaline
kadar Antakya’da öğretmenlik yaptı. Eğitim üstüne kitaplar yazdı.
Vakidi’nin Fütuhüşşan adlı Arapça yapıtını Türkçe’ye çevirdi.
Şiirler de yazdı, ancak bu alanda yeterince başarılı olamadı.
Sadık Mehmed Efendi
(1788-1860)
Din adamı ve şair. Antakya müftüsü Ahmed Efendi’nin oğludur.
1828’de babası ölünce Antakya müftüsü oldu. Devrin ünlü
bilginlerinden Şirvani İsmail Efendi hacca giderken, Antakya’ya
uğradı. Sadık Mehmed Efendi bu bilgini bir yıl evinde konuk ederek ondan
çok şey öğrendi. Sadık Efendi, nükteleri ve özdeyişleri ile de
Antakyalı’lar tarafından sevilir ve anılır. Halep Valisi’nin
bir mektubuna karşılık yazdığı terci-i bend ile güçlü bir şair olduğunu
kabul ettirmiştir. Yayınlanmamış divanı, 20 cüz Kuran tefsiri başlıca
yapıtlarıdır.
Rıza Polat Akkoyunlu
(1911-1970)
Şair. İlköğrenimini Adana’da, ortaöğrenimini Adana, Konya ve
Balıkesir’de yaptı. Yeterlik sınavıyla ortaokul Türkçe öğretmeni
oldu. Üç yıl, Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Türkoloji Bölümüne devam
etti. Çeşitli liselerde edebiyat öğretmenliği yaptı. Bir Yangının Külleri,
Bir Yayda Altı Ok, Bende Kalan Mektuplar, Güneyden Geliyorum şiir kitapları
bulunmaktadır.
Mehmet Aksoy
(1939- )
Heykeltraş. Hatay’ın Yayladağı İlçesi’nde doğdu. Ortaöğrenimini
Antakya Lisesinde tamamladı. İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi
Heykel Bölümünde Sadi çalık’ın öğrencisi oldu. 1967’de
akademiyi bitirdi. Daha sonra yurt dışı sınavını kazanarak 1970’de
İngiltere’ye gitti. Oradan Almanya’ya geçti. Genellikle demir
ve taşla figüratif çalışmalar yapan sanatçı, 1966’dan sonra Devlet
Resim ve Heykel sergilerine katıldı. Koç Başı (sac ve demir), Geyik Başı
(taş), Futbolcular (bakır), Horoz (demir), adlı yapıtları Resim ve Heykel
Müzesine alınmıştır.
Remzi Bengi
(1907-1978)
Yayımcı. Remzi Kitabevi sahibidir. Antakya’da doğdu. Küçük yaşta
babası ölünce, ailesiyle İstanbul’a göçtü. Davutpaşa İdadisi’ni
bitirdi, çalışmaya başladı. İlk kez 1928’de Beyazıt’ta Ümit
Kitabevi’ni açtı. 1930’da kitanevi Ankara Caddesine taşınınca
da adını Remzi Kitabevi olarak değiştirdi. Genellikle Türk yazarlarının
kitaplarını yayınladı. İlk kitapları, Ömer Seyfettin’den Yüksek
Ökçeler, Nazım Hikmet’ten Sesini Kaybeden Şehir, Hasan Âli
Yücel’den Dönen Ses ve Sait Faik’ten Semaver’di.
1937’de başlattığı “Dünya Muharrirlerinden Seçmeler”
dizisiyle Atatürk’ün beğenisini kazandı.Edebiyat Kütüphanesi, Yeni
Türk Yazarları, Kültür Serisi, Büyük Fikir Kitapları dizilerini yayımladı.
1950’den sonra okul kitaplarının yayımına başladı.
Arif Coşkun
(1928- )
Şair. Antalya Lisesi’nde okudu. Ancak, ortaöğrenimini tamamlayamadı.
Defne Hidroelektrik Birliğinde uzun süre çalıştıktan sonra İstanbul’a
yerleşti. Yelken, Ataç ve Yeditepe dergilerinde yayımladığı şiirleri ile
tanındı.
Yapıtlarından bazıları: Günah Dağları (1962), Uzay Gölü (1964) Ateş Hattı
(1966), Taş Kilim (1969), Çıkınımda Anadolu (1972), Barışın Kuyumcuları
(1978).
Abdurrahman Demirtaş
(1924- )
Matematikçi, Eğitimci. Gazi Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünü, daha sonra
Ankara fen Fakültesi Matematik Bölümünü bitirdi. ABD’de Ohio Stade
Üniversity’de lisansüstü öğrenim yapan Demirtaş, yurda döndüğünde
çeşitli okullarda matematik öğretmenliği yaptı. 1975-1977 yılları arasında
Ortaöğretim Genel Müdürü, 1977’de de Talim ve Terbiye Kurulu Başkanı
oldu. 1978’de Ankara Eğitim Fakültesi’nde doktor oldu; aynı yıl
Milli Eğitim Bakanlığı Müsteşarı oldu.
Yapıtlarından bazıları: Geometri (1967), Temel matematik-1 (1971), Yeni
temel Matematik (1973), Lise Matematiği, Cilt 4 (1973), Ortaokullar için
Matematik (1973), İlkokullar İçin Matematik Sınıf 4 (1975), Diferansiyel ve
İntegral Hesabı (1975), İleri Matematik (1976), Matematik Öğretmen Kılavuzu
(1976).
Lütfi Duran
(1921- )
Bilim adamı. Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi’nde, yükseköğrenimini
İstanbul Hukuk Fakültesi’nde yaptı (1939). Aynı yıl İdare Hukuku
Kürsüsü’nde asistan oldu. Fransa’nın Toulouse Hukuk
Fakültesi’nde devlet doktorası vererek yurda döndü. 1951’de
profesör oldu. 1951’den sonra yapılan Uluslar arası İdari İlimler
Kongrelerine tebliğler sundu. 27 Mayıs 1960’tan sonra kurulan Anayasa
Komisyonu’nda görev aldı. İngiltere’de Cambridge
Üniversite’sinde 1959-1960, Paris Üniversitesi’nde 1971-1972
yılları arasında bilimsel araştırma ve incelemelerde bulundu.
Yapıtlarından bazıları: Türk İdare mevzuatı (1954), İdare Hukuku
Meseleleri(1958), Temel Hak ve Ödevlerin Kanunla Düzenlenmesi (1966),
Türkiye İdaresinin Sorumluluğu (1974), Türk Kamu Personelinin Mali
Sorumluluğu (1974).
Sabahattin Ezer
(1921- )
Gazeteci. Ortaöğrenimini Antakya Lisesi’nde, yükseköğrenimini
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümünde tamamladı.
İleri ve Yeni Sabah gazetelerinde muhabir olarak çalıştı. 1948’de
Hatay’a dönerek, Sabah adlı günlük, siyasi gazeteyi çıkarmaya
başladı. Aynı zamanda Cumhuriyet gazetesinin muhabirliğini de yaptı.
Burhan Günel
(1947- )
Öykü ve roman yazarı.Ortaöğrenimini Konya Erkek Lisesi’nde (1965),
yükseköğrenimini Hava Harp Okulu’nda tamamladı. Hava subayı olarak
orduya katıldı. 1970’den başlayarak Yansıma, Varlık, Güney,
Cumhuriyet, Yeni Ortam, Oluşum, Yazko Edebiyat, Yeni Olgu, Türkiye Yazıları
gibi dergi ve gazetelerde şiir, öykü ve eleştirileri yayımlandı.
Öykülerinde kasaba ve kent kenar mahallelerinde yaşayan dar gelirli
insanların sıkıntılı yaşamlarını yalın bir dille anlatan Günel, gerçekçi
yazarlardandır. Bu yönüyle de Orhan Kemal’e benzetilmektedir. Sevinç
Dolu Bir Akşam adlı çalışmasıyla Kültür Bakanlığı Çocuk Yapıtları
Yarışması’nda Başarı Ödülü, Acının Askerleri adlı yapıtıyla da 1981
Mehmet Ali Yalçın Roman Ödülünde üçüncülüğü Tahsin Karakuş’la
paylaştı.
Yapıtlarından bazıları: Ökse (1972), Sevgi bağı (öyküler,1974), Umut Zamanı
(roman, 1964) Evcilik Oyunu (öyküler, 1975), Ağlama Bebeğim (1976),
Yağmurla Giden (1976), Başka Bir Yaz (öyküler (1980), Aksayan
(roman,1980).
Hüseyin Kaşif
(1927- )
Sinema oyuncusu ve yönetmen. Ortaöğrenimini Antakya Fransız
Lisesi’nde yaptı. 1943’te Atıf Kaptan topluluğuna
katıldı.Sonraları Ses Opereti ve Bulvar Tiyatrosu’nda çalıştı.
1951’de “Destan Destan İçinde” filmindeki başrolüyle
sinemaya girdi. Birçok fimde başrol oynadı, daha sonra karakter oyunculuğu
yaptı. Ayrıca, Aşkın Acıları (1955), Senin İçin Affettim (1951) ve Kayıp
Kız Ayla (1962) filmlerinin yönetmenliğini yaptı.
Bekir Sıtkı Kunt
(1905-1959)
Hukukçu ve yazar. İlk ve ortaöğrenimini Antakya’da yaptı.
Yükseköğrenimini İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde tamamladı
(1928). O yıllarda Vakit gazetesinde başladığı gazeteciliği, 1930’a
kadar sürdü. Düzce, Uşak ve Aydın’da yargıçlık yaptı. 1938’de
Hatay Meclisi’ne milletvekili olarak girdi. Yeni Gün gazetesinde
başyazıları yayımlandı. Hatay’ın Türkiye’ye katılmasından sonra
da TBMM’ye iki dönem Hatay milletvekili seçildi (1939-1943).
1946’da mesleğine dönerek, Asliye Ceza Yargıçlığı yaptı. Yazarlığa
gazetecilikle başlayan Kunt, ilk öyküsünü 1924’te Yeni Adam
gazetesinde yayımladı. 1930’dan sonra Vakit gazetesi eklerinde
yayınlanan yüze yakın öyküsüyle ün kazandı. Sonraları, Uyanış, Varlık,
Adımlar, Yurt ve Dünya ve Yeditepe dergilerinde de öyküleri yayınlandı.
Gözlem ve gerçeğe bağlı öykülerinde köylü ve kasabalıların,
İstanbul’un sıradan insanlarının olağan yaşantılarını şakacı bir
biçimde anlattı. Konularını daha çok mahkemeler, devlet daireleri gibi iyi
bildiği çevrelerden seçti.
Yapıtlarından bazıları: Memleket Hikayeleri (1933), Talkınla Salkım (1937),
Herkes Kendi hayatını Yaşar (1941), yataklı Vagon Yolcusu (1948), Ayrı
Dünya (1952) adlı öykü kitapları vardır. Halk öyküsü “Arzu ile
Kamber”i günümüze uyarlayarak yayınladı (1940).
Mahmut Kuru
(1928- )
Şair. İstanbul Kumkapı Ortaokulu’ndan ayrıldı. Çeşitli işlerde
çalıştı. Büro Kâtipliği, şoförlük, Hatay’da Defne Hidroelektrik
Birliği’nde memurluk yaptı. On üç yaşlarındayken Zonguldak Karainci
dergisinde yayımlanan şiirlerinden sonra, Fikirler, Edebiyat Dünyası,
Toprak, Kaynak, Türke Doğru, Güney ve Varlık dergilerindeki şiirleri ile
tanındı.
Eserlerinden bazıları: İklimden İklime (1945), Taşlı Tarla (1957).
Ayla Kutlu
(1938- )
Yazar. İlk ve ortaöğrenimini Güney ve Güneydoğu Anadolu’nun çeşitli
kentlerinde tamamladı. Yükseköğrenimini Ankara Üniversitesi Siyasal
Bilgiler Fakültesi’nde yaptı. Personel ve eğitim konularında çeşitli
kamu kuruluşlarında görev aldı. İlk öykü ve yazıları Özgür İnsan dergisinde
Aygen Berel adıyla yayımlandı (1976-1977). 13.Antalya Film
Festivali’nde Film Öyküsü dalında ikincilik kazandı.
Başlıca yapıtları: Kaçış (1979), Islak Güneş (1980).
Yalçın Küçük
(1938- )
İktisatçı. İskenderun’da doğdu. Ortaöğrenimini Kabataş
Lisesi’nde, yükseköğrenimini Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde
tamamladı. 1960’ta Devlet Planlama Teşkilatı uzman yardımcılığına
atandı. ABD Yale Üniversitesi’nde bir yıl Lisansüstü öğrenim gördü.
Yurda dönünce Devlet planlama Teşkilatı’nda Uzun Vadeli planlar Şube
Müdürlüğünü yürüttü (1963-1965). Orta Doğu teknik Üniversitesi öğretim
üyeliği yaparken 12 Mart döneminde görevinden alındı. Emek, Cumhuriyet,
yankı, yönetimine katıldı. Yürüyüş, Sosyalist İktidar adlı gazete ve
dergilerde ekonomik konulardaki yazıları ile tanındı. Edebiyat
Cephesi’nde yayınladığı eleştirileri ilgiyle izlendi.
Başlıca yapıtları: Endüstrileşme Sürecinin Temel Sorunları-Sovyet Deneyimi
–1925-1940 (1975), Türkiye Üzerine Tezler (Cilt 1, Cilt 2, 1979),
Planlama Kalkınma ve Türkiye (1978).
Kamil Masarcı
(1950- )
Karikatürist. Yükseköğrenimini İstanbul’da Orman Fakültesinde yaptı.
Orman Mühendisliği dergisi, 7 Gün, Halkoyu, Çivi gibi yayın organlarında
karikatürleri yayımlandı.Yurt içinde ve dışında bir çok sergi ve yarışmaya
katıldı. Çizgi film yapımı ile uğraştı. Bu konuda araştırma yapmak üzere
Almanya’ya gitti (1979). Akşehir Nasrettin Hoca Uluslar arası
Karikatür Yarışması’nda Özel Ödül (1977), İzmir Mimarlar
Odası’nın doğanın korunması ile ilgili yarışmasında Başarı Ödülü
(1978) ve üçüncülük ödülü aldı. Üçüncü balkan Kısa Film Şenliği’nde
çizgi film dalında Mehmet Altuğ ve Nezih Danyal ile hazırladıkları jenerik
çalışmasıyla Başarı Ödülü kazandı (1979).
Abdurrahman Melek
(1896- ?)
Devlet adamı. Yükseköğrenimini tıp dalında yaptı. İskenderun’da
doktorluk yaparken siyasetle ilgilendi. Fransız mandasının sona ermesinden
sonra İskenderun Sancağı’nın Suriye’ye bağlanmasına karşı
çıktı. Bağımsız Hatay Devleti kurulunca başbakanlığa getirildi (1939).
Hatay başbakanı olduğu sırada Gaziantep’ten milletvekili seçildi.
Milletvekilliği 1950 yılına kadar sürdü.
Cemil Meriç
(1917- )
Yazar, düşün adamı. Reyhanlı’da doğdu. Ortaöğrenimini Antakya
Lisesi’nde, yükseköğrenimini İstanbul Üniversitesi Fransız Filolojisi
Bölümünde yaptı. Elazığ Lisesi’nde Fransızca öğretmenliği
(1942-1945), İstanbul Üniversitesi Yabancı Diller Okulu’nda
okutmanlık görevlerinde bulundu. Deneme, eleştiri, çeviri, makale ve
incelemeleriyle tanındı. İnsan, Yücel, XX.Asır, Dönem, Yapraklar, Amaç,
Ayın Bibliyografyası, Yeni İnsan, Hisar, Türk Edebiyatı adlı dergilerde
yazıları yayınlandı.
Balzac, Victor Hugo vb. çevirileri yanı sıra inceleme kitapları da
vardır.
Yapılarından başlıcaları: Hint Edebiyatı (araştırma, 1964), Saint-Simon,
İlk Sosyolog, İlk Sosyalist (1968), İdeoloji (1970), Bu Ülke (makaleler,
1973), Umrandan Uygarlığa (inceleme, 1974) “1976 Türkiye Milli Kültür
Vakfı Armağanı”, Hint ve Batı (1967), Bir Dünyanın Eşiğinde (1976),
Mağaradakiler (1979), Kırk Ambar (1980).
Kemal Sülker
(1919- )
Sendikacı. İlköğrenimini Antakya’da, ortaöğrenimini İstanbul ve
Antakya’da yaptı. Bir yıl Hukuk Fakültesine gittikten sonra,
yükseköğrenimini İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde
sürdürdü. Son sınıfta iken, sıkıyönetim mahkemesi kararıyla İstanbul dışına
sürgün edildi (1943). Hatay’da ceza yasasının 142.maddesine aykırı
eylemlerde bulunduğu gerekçesiyle tutuklandı, yargılama sonunda aklandı.
Gece Postası gazetesinde işçi konuları sayfasını yönetti.Çeşitli
gazetelerde çalıştı. DİSK ve TİP’in genel sekreterliğini yaptı. İşçi
hakkı ve K.Ilıcak ile birlikte Türkiye Birlik gazetelerini çıkardı.
Tan’da yazı işleri müdürlüğü yaptı. Yeni Edebiyat, Yürüyüş, Barış,
Yurt ve Dünya, Gün, Yeryüzü, Forum, Sosyal Adalet, Eylem, Ant, Emek, Ortam,
Vatan, Cumhuriyet gibi dergi ve gazetelerde araştırmaları ve edebiyat ile
ilgili yazıları yayınlandı. Asım Sarp ve Okur imzalarını da kullandı.
Başlıca yapıtları: Türkiye’de Sendikacılık (1955), Dünyada ve
Türkiye’de İşçi Sınıfının Doğuşu (1964), Dünyada ve Bizde
Sendikacılık (1966), Nazım Hikmet Dosyası (1967), 100 Soruda
Türkiye’de İşçi Hareketleri (1968), Sabahattin Ali Dosyası (1968),
Sendikacılık ve Siyaset (1975), Türkiye’de Grev Hakkı ve Grevler
(1976), İki Konfederasyon (Türk-İş ve Disk, 1976), Nazım Hikmet’in
Gerçek yaşamı 1901-1928 (2 cilt, 1977)
Cemil Yener
(1913- )
Yazar. Yükseköğrenimini İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu’nda tamamladı.
Milli Eğitim Müdürü ve lise öğretmeni olarak Bolu, Kars, Kastamonu, Sivas
ve Çorum’da bulundu. İstanbul Eğitim Enstitüsü’ne atandı.
1973’te emekliye ayrıldı. Edebiyat araştırmacılığı yanında, makale,
deneme, eleştiri ve gezi yazıları da yazdı. Yardım ve Armağan Üzerine adlı
denemesiyle 1970’te TRT’nin Deneme Başarı Ödülünü,
Fuzuli’nin Dünyası adlı inceleme kitabı ile de Türk Dil Kurumu
ödülünü kazandı (1967). Yelken, Türk Dili, Hayat tarih mecmuası, Yeni Ortam
dergilerinde yazılar yazdı. Başlıca eserleri: Bir Romancının Dünyası ve
Romanlarındaki Dünya (Halit Ziya Uşaklıgil üzerine bir inceleme, 1959),
Fuzuli’nin Dünyası (1966), Varidat (Simavnalı Şeyh Bedrettin’in
Arapça yapıtının çevirisi ve yorumu, 1970), Türk Halk Edebiyatı Antolojisi
(1973), Halit Ziya Uşaklıgil (1974), XVI.yy’da Osmanlı
İmparatorluğu’nda gelenekleri ve sosyal yaşantıyı anlatan
Mevaidun-Nefais fi Kavaid ül Mecalis (Gelibolulu Mustafa Ali’den
Türkçeleştirme).
Ali Yüce
(1928- )
Şair ve roman yazarı. Yayladağı’nın Hisarcık Köyü’nde doğdu.
Yoksul bir ailenin beş çocuğundan biriydi. 18 yaşına değin çobanlık,
ırgatlık yaptı. Sonra öğretmeninin yardımıyla köyden kaçarak, Düziçi Köy
Enstitüsü’ne yazıldı. Burayı bitirince, köy öğretmeni oldu.
Hatay’a bağlı köylerde 10 yıl çalıştı. Kendi kendine İngilizce
öğrenerek Gazi Eğitim Enstitüsü İngilizce Bölümünü dışarıdan bitirdi.
Antakya Ticaret Lisesi İngilizce öğretmenliğine atandı. Buradan emekli
oldu.
İlk şiirleri 1956’da Yücel dergisinde yayınlandı. Saklkım, Pazar
postası, yeditepe, Dönem, Türk Dili, Soyut dergilerinde şiirler yazdı.
Şiirlerinde şaşırtıcı buluşlar, ince yergi, öğeleri ve çok değişik imgeler
görülür.
Başlıca yapıtları: Şiirin Dili yapısı İşlevi (deneme, inceleme, 1975),
Şeytanistan (roman, 1976), Boyundan Utan Darağacı (şiirler, 1976), Halk
Çağı (Nevzat Üstün 1980 Şiir Ödülü-m Yeditepe Şiir Ödülü-Türk Dil Kurumu
1981 Şiir Ödülü).
Ayrıca İzmir’de Atatürk’ün 100.doğum yıldönümü nedeniyle
yapılan şiir yarışmasında “Dersimiz Bağımsızlık” şiiri ile
birinci olmuş.
[tarihinde düzeltildi 4/1/2008 Saat 01:01 Yazar Rojin]
____________________ Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen
Zaman ...
|