Karaman ilinin merkezi olan şehirdir. Eski adı Larende. Şimdiki adını
Karamanoğlu Beyliği ‘nden almıştır.
Karamanoğlu Mehmet Bey’in türkçe’yi her yerde kullanma
fermanından dolayı türk dilinin başkenti olarak bilinir.
A - COĞRAFİ KONUM
Karaman, İçanadolu Bölgesi’nin güneyinde yer alan bir İldir.
Topraklarının büyük bölümü İçanadolu Bölgesinde, bir bölümü de Akdeniz
Bölgesinde bulunmaktadır. İçanadolu’yu Akdeniz’e bağlayan iki
önemli yoldan birinin üzerinde bulunması, Onu tarihsel konumuyla olduğu
kadar, coğrafi konu bakımından da stratejik bir öneme sahip kılmıştır.
Konya, İçel ve Antalya illeriyle komşu sınırları bulunmaktadır. İl merkezi,
Orta Toroslar’in kuzey eteğinde olup yüzölçümü 9.393 km.;denizden
yüksekliği 1024 mt.dir.
B - IKLIM VE BİTKİ ÖRTÜSÜ
Egemen olan iklim yapısı, genelde yazları sıcak ve kurak; kışları soğuk ve
kar yağışlı olan karasal iklim yapısıdır. Yani, Içanadolunun temel iklim
yapısı, burada da görülmektedir. Ancak, İlin batı ve güneyinde, Orta Toros
Dağları’nın Göksu ve kolları tarafından derin bir şekilde yarıldığı
vadi tabanlarında, yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçen
Akdeniz İklim özellikleri de görülür. Yağış genellikle kış ve ilkbahar
aylarında, yağmur ve kar şeklindedir.
En yüksek sıcaklık
…………………………̷
0;…………..:39
En düşük sıcaklık
…………………………̷
0;…………….:-26.8
Yağışlı gün sayısı
(Ortalama)………………………
8230;..;71
Ortalama nispi
nem…………………………
8230;……………%63
Bir günde yağan en yüksek yağış
…………………….:89.8 mm.
Ortalama yıllık yağış miktarı
………………………….
:346.3 mm.
İlde görülen karasal iklim özelliklerinin sonucu, bitki örtüsü olarak da
step (bozkır) türü bitki topluluğu görülmektedir. Bu nedenle, il
topraklarının %34’ü, yani 320.772 hektarlık alan, çayırlık ve
meradır.
Orman bakımından Karaman iyi bir konumda sayılabilir. İl topraklarının
%21,2’si ormanlık alandır. 199.678 hektarlık bir alanı kaplayan
ormanlarımızın, ne var ki, önemli bir bölümü baltalık ve maki örtüsü
halindedir. Bunun nedeni, Karaman’ın ilk çağlardan beri yerleşime
açık oluşu ve bu yüzden ormanların tahrip edilmiş olmasıdır. Tahrip edilen
orman örtüsünün yerinde, çalılıklardan ve yabani zeytinden oluşan, Ak
denize has maki bitki örtüsü görülmektedir.
Ormanlarımızı oluşturan ağaç türleri meşe, çam, ladin, sedir ve ardıçtır.
Ayrıca Toros Dağları arasında dar ve uzun vadi tabanlarında söğüt, kavak ve
yabani meyve ağaçları da görülmektedir.
Karaman Valiliğince 1994 yılında başlatılan “Her Köye Bir
Orman” kampanyası çerçevesinde, orman varlığının arttırılması yönünde
önemli bir adım atılmış, bu çerçevede ilk olarak Süleymanhacı
Gölü’nün çevresi ağaçlandırılmıştır.
C - YÜZEY ŞEKİLLERİ (DAĞLAR, OVALAR, PLATOLAR)
Karaman İl sınırları içerisinde bulunan arazinin üçte ikisi dağlıklı
arazidir. Il’in en yüksek dağı, Sarıveliler İlçesinde bulunan, Orta
Toroslardaki Yunt Dağı’dır ve yüksekliği 3227 mt.dir. Ayrıca, İl
merkezinin 20 Km. kuzeyinde bulunan Karadağ, 2271 mt. yüksekliğinde olup;
sönmüş bir volkanik dağdır.
İl merkezi ovada kurulmuştur. Hemen güneyinde Torosların uzantıları yer
alır. Mut yönünden Akdeniz’e, Merkez Toroslar üzerinde, önemli bir
geçit olan Sertavul Beli (Geçidi), İç Anadolu’yu Akdeniz’e
bağlayan önemli geçitlerden biridir. Daha güneyde ve görkemli Orta
Toroslar’ın üzerinde, Ermenek, Başyayla ve Sarıveliler İlçeleri yer
almaktadır. Bu bölgede yer alan Göksu Nehri’nin iki ana kolu, Orta
Toroslarla birleşerek, dik ve derin uçurumlu Taşeli (Klikya) platosunu
oluşturmaktadır.
Kazımkarabekir İlçesinden güneye inildiğinde, yine Toroslara ulaşılır.
Buranın en yüksek dağı Hacıbaba Dağı ile, doğusunda yer alan Musa, Yülek ve
Çavdarlı tepeleri, daha güneyde, Toroslara dahil Geyik ve Bolkar
Dağları’na ulaşılır.
Ayrancı İlçesini kuşatan dağlar Bolkar, Bozoğlan, Musa, Meke ve Çakırdağ
silsileleridir. Toroslara dahil bu dağların arasındaki “Tarihi Mera
Yolu” ndan, İçel İline ulaşma olanağı mevcuttur.
Karaman etrafında bulunan dağların ve Karadağ çevresinde, ovada yer alan iç
denizin kıyı kesimlerinde, falezlere rastlanmaktadır. Bu falezlerin
(Taraça, Seki) diklikleri 1 ile 10 m. arasında değişmekte olup;
900-995-1010 m. yükseltilerde yer almaktadırlar. Jeolojik devirlerde bu
falezler, Karaman-Konya-Ereğli havzasındaki iç denizin seviye değişmelerine
bağlı olarak meydana gelmiştir.
Bu havzada yer alan Karadağ, andezit ve dazit intifalarından meydana
gelmiş; intifalar, bazaltik lavların çıkışı ile son şeklini almıştır.
Karadağ, esas itibariyle büyük bir koni görünümündeyse de, aslında üç
koninin birbirleri ile kaynaşmasından meydana gelmiştir. Bu üç koni,
Karadağ’ın en yüksek noktası Mihaliç Tepe (2271 m.); bunun
kuzeyindeki, Baştepe ve doğusundaki Kızıltepe konileridir.
Baştepe’nin üzerinde, çapı 150 m. olan bir krater bulunmaktadır.
Karadağ’da yer alan kraterlerin en büyüğü, büyük bir kısmı tahrip
olan Mihaliç konisi üzerindedir. Bu kraterin uzun ekseni 500 m. ve
genişliği 600 m.dir. Bu konilerin yağları da aynı değildir. En yenisi
Baştepe konisidir. Zira, çok daha yüksek Mihaliç tepe konisinin zararına,
onu kısmen parçalayarak çıkmıştır. Bölgede bulunan diğer volkanik koniler
ise Trakit, Andezit tüfleri ve hematit cinsi tüflerden oluşmuştur.
Karaman İlinin iki önemli ovası bulunmaktadır. İl merkezinden Konya ve
Ereğli’ye doğru deniz seviyesinden 1000-1050 m. yükseklikte verimli
“Karaman Ovası” yer almaktadır. Genişliği 600 km2 olan ovada,
tarıma engel olmayacak şekilde hafif düzlükler ve insan eliyle oluşturulmuş
höyükler bulunmaktadır. Diğer bir ova “Ayrancı Ova”sıdır.
Ovanın genişliği 375 km2; deniz seviyesinde yüksekliği ise 1010 - 1026
m.dir.
____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen
Zaman ...