KizilZora
Junior Member


Ruhi Su Anadolu’da ayak basmadık yer bırakmadı. Türküler toparladı ve derledi. Ancak dönemin derlemecilik ve yorumlama yöntemine karşıydı. Bu, geleneği sürdürme adına tutucu bir tavırdı ona göre. O dönemde iki farklı görüş dikkat çekiyordu:


- Halk türkülerini gerçeğe dayanan (otantik) haliyle yorumlayarak sunmak.
- Çağdaş yüzyılın sonunda halk müziğinin önemini yitirmesi.



Bu iki görüşün Ruhi Su açısından anlamı; “sahte halk seviciliği” adına şablonculuk, durgunluk, “gerçekçi otantiklik” ya da halk müziğine yabancılaşmanın altını dolduran malzeme. Ruhi Su sorunu ve çözümünü şöyle ortaya koydu:


“Bestelemek ayrı bir iş, icra etmek ayrı bir iştir. Halk da bir besteci olarak bu kuralın dışında değildir. İşte bundan dolayı ‘halk gibi söylemek’ sözü de yerinde bir söz değildir. Ne halk diye belirli bir kişi var, ne de halkın bütününü ifade edebilecek belirli bir söyleyiş var. Aşık Veysel var, Aşık Hasan var, Ahmet var, Mehmet var, biz varız. Biz hepimiz halkız. Her birimiz sesimiz ve kültürümüzün şartları içinde derece derece bir takım ayrıntılarla bu türküleri söylüyor ve değerlendiriyoruz.”


Ruhi Su değişim-dönüşüm sanatının temsilcisidir. Sazı eşlik aracı olarak görür ve türkülerdeki değişimi sesini öne çıkartarak yapar. Halkın beğenisini yükseltmeyi, bu işi yapabilmek için sanatçıları eğitmeyi savunur. Sanat ve sanatçıyı mücadelenin bir aracı olarak görür, sanata ve sanatçıya toplumdaki görevini gösterir.


____________________
Türküler..
Cennet kadar sır, insan kadar zahir.