Yeryüzünün yaratılış yaşamın var oluş sebebidir SEVGİ.

Yaratıcı; insanı sevgiyle yaratmıştır.Tüm yarattıklarını da sevgiyle yarattığı insanın emrine vakfetmiştir.Varlığını yaşamını kendisine borçlu olan insandan da karşılığında en çok kendisini sevmesini dilemiş istemiştir. Kendisini sevmeyi meleklerde olduğu gibi seçimsiz mümkün kılma kudretine sahipken insanı önemsemesinden sevgisinden dolayı irade verip özgür bırakmıştır.

Sevgi ispat ister.Rabbimiz ispatlamış.Önemsediği sevdiği insanın hayatını idame ettirebilmesi için her şeyi düşünmüş.Hava su güneş toprak…O kadar sevmiş ki kendi ruhundan üflemiş can vermiş.

Cismini” en güzel surette” yaratmış.Tüm ihtiyaçları olan unsurları doğar doğmaz kullanımına sunmuş.

Ruhunun ihtiyacı olan tüm güzellikleri doğumuyla birlikte emrine amade kıldığı gibi en güçsüz anında gönüllü severek tüm ihtiyaçlarını karşılayacak koruyup-kollayacak “Anne” adlı bir meleğin kollarına teslim etmiş.Severek isteyerek onun tüm ekonomik ihtiyaçlarını karşılayıp gerektiğinde kendi canını geri plana alıp tehlikelere karşı kol kanat geren “baba” gibi bir koruyucu vermiş.

Erginlik yaşında ruhi ve fıtri ihtiyaçlarını giderecek neslinin devamını sağlayacak yüreğini muhabbetle huzurla dolduracak “sevgili” yaratmış.

Yaratıcı’nın sevgisinin ahretteki adı ise “cennet” olmuş.Kendisini sevenlerin sevgisini yaşantısıyla ispatlayanların ahret ödülü.

Peki bu ispat nasıl olmalı? Sadece Anadolu tabiriyle“kuru-kuru gadan alam” demekle iş bitermi?Yada pazarlıklı bir sevgimi? “Allah’ım! Benim şu şu ihtiyaç ve isteklerimi verirsen seni severim(!)” mantık(sızlığ)ı mı?

İnsanın Allah’a sevgisinin ispatı en değerli hayati organı(et parçası olan kalp değil) yüreğinde baş köşeyi başka hiç kimseyi O’nun sevgisine eş tutmadan tahsis edebilmektir.Tatlı canını hiç düşünmeden Canan’ının yoluna feda edebilmektir.

İbrahim misali çok sevdiğini En Sevgili’ye kurban etmek için yüz üstü yatırabilme kararlılığını ateşe hiç düşünmeden atlayabilme yürekliliğini sergileyebilmektir.

Habib’inin dediğini; “Bir elime ayı bir elime güneşi verseler de yinede davamdan vaz geçmem” deyip dimdik ayakta durabilmektir.

Sevginin insan insana boyutuna baktığımızda; yine pazarlıksız olmalıdır sevgi.
“ Ben seni severim ama………”??????
Benim gibi düşünürsen benim sevdiklerimi seversen benim dediklerimi yaparsan!!!!!
Yaratan’ın yarattığı fıtrata aykırı yaşamayan tüm insanları “amasız” sevebilmektir gerçek sevgi. Dostu sevgiliyi kendi kalıplarımıza sokmaya çalışıp “sen bu çerçeveye uymuyorsun o halde ya benim istediğim gibi ol yada ben seni sevmem” bencilliğini yenebilmektir sevgi.

En ufak bir kusurunda hatasında kendimizi dev aynasında görüp seyredip onların kusurlarıyla da güzel olduğunu fark etmemekte ısrarcı olmamanın adıdır sevgi.

İsteklerimiz doğrultusunda hareket edip düşünecek insan imal eden fabrikalar olmadığına göre;

Olsaydı da bunların kimlik kişilik sahibi duyguyu sevgiyi yaşamı paylaştığımız canımız cananımız İNSAN lar olmayacağını birer ROBOT mesabesinde olacaklarını idrak edip Sevip yarattıklarını sevelim Yaratan’dan ötürü.

alıntı


____________________
Dost kelimesinle Dost olunmaz Dostluk destekle olur