Sana hep geç kaldim ey hayat!

Ashabi kehf uykusundaydim. Yeni uyandim!

Kostum! Gemiye binmis ve çoktan yol almistin

Baska sevdalilarla hülyalara dalmistin

Rihtimda hüzünlü ve yalniz! hayatsiz kaldim



Sana da hep geç kaldim ey gül!

Nice Gül Bahçelerine bir umutla daldim

Virane olmus… Diken yiginlari kalmisti

Ya güller kurumus, ya baskalari kapmisti

Gülsüz, çiçeksiz, hazan bahçelerinde kaldim



Sana da hep geç kaldim ey mutluluk!

Aglatan hüzünlü senaryolarda rol aldim

Mutluluk rollerinde adim hiç yazilmadi

Hep yanimdan geçti, bir kez durup da bakmadi

Baskasina aittim dedi, sevinçsiz kaldim



Sana da hep geç kaldim ey sehir!

Usulca bir hayattin kucagiydi muradim

Yerlesik bir hayata bir gün olsun geçmedim

Hayalimi süsleyen sehre gitmek istedim

Âsiklarin binmis, tren gitmisti. Geç kaldim



Sana da hep geç kaldim ey ölüm!

Sabun köpügüne yazilmis hayata kandim

Geçen kirk yil acaba bir rüya mi diyorum

Yasadim mi? Yasamadim mi? bilemiyorum

Ey ölüm! Kim bilir! belki sana da geç kaldim

alinti


____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen Zaman ...

Bir yol ki Yillar geçti! Elde kocaman hiç var!

Yol ha uzun olmus ha kisa neyime yarar


Bir yol ki gözlerimde aglayan bir çocuk var

Yol kenari gül olsa nergis olsa kim bakar



Bir yol ki sonu belli bitiminde ölüm var

Önemli degil yol ha genis olmus ha da dar



Bir yol ki Ufukta gülümseyen sülietler var

Aci ya da tatli Fark etmez Yasanan yillar



Bir yol ki Sonunda kelebek olup uçmak var

Tirtil gibi yerlerde sürünmüsüm ne yazar



Bir yol ki bülbülün gülüne kavusmasi var

Ask yolu diken olmus çile olmus ne çikar
Bir dost ariyorum dostlugunda temiz ve yamasiz
Hadi dedigimde gelmeli niyesiz ve amasiz
Hayatin hüzünlü duraklarina rast geldigimde
Geceyi delen yildiz gibi parlamali apansiz


____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen Zaman ...

Heyben aciyla dolar da; Nefes alamazsan,

Gel! Huzur bulacagin kiyilarim senindir.

Umutlarin solar kurur da; su bulamazsan,

Beraber sulayalim, gözyaslarim seninidir.



Yalnizlik hep koynunda, bir türlü atamazsan

Anahtar her zamanki yerde; evim senindir.

Derin Bir düse düsersen; bir el bulamazsan,

Yanindayim ben! Tut elimi; elim senindir.



Siyah beyaz olurda hayat; renk katamazsan,

Gök kusagin olurum. Tüm Renklerim senindir.

Aylar hep Eylül olur; nisani bulamazsan,

Tarlam dolu dolu! Kir çiçeklerim senindir.



Rahatlamak isteyip kimseye kizamazsan,

Kopar yirt! sararmis siir notlarim senindir.

Firtinaya tutulur; bir liman bulamazsan,

Demir at sineme dostum! koylarim senindir.



Kanadin kirilirda; maviye uçamazsan,

Ne güne duruyor al! kanatlarim senindir.

Çaresiz çilelere; bir umut bulamazsan,

Kendime etmedigim; dualarim senindir.



Ey dost,

Yanim senindir

Yarim senindir,

Canim senindir,



Mehmet Orhan durdu


____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen Zaman ...

Sahi o topragin gögsüne biraktigim elli kuruslar ne olmustur?


Çocukken köyde neler hayal ederdik? Ben elli kuruslari topraga gömerdim, büyüdügümde ya da ihtiyacim oldugunda gidip o gömdügüm yerden alip kullanirim düsüncesi içindeydim.

Çocuklugum neseli geçmisti. Yozgat ta adina uygun bir yerde Fakibeyli köyünde büyümekteydim.

Köyde neler oynamazdim ki? Kovboyculuk, üçtas, elim sende, aksamlari saklambaç, yakan top… Çocukluk içinde hayal edebilecegimiz her oyunu oynardik.

Teksas ya da Tommiks'ler bizim vazgeçilmez kitaplarimizdi. Okuduklarimizi paylasir, oradaki kahramanlar olurduk. Demirbilek olur sarhos olurduk. Çocuktuk ve hayallerimiz okuduklarimiz ile sinirliydi.

Çocukluk hayalleri büyüdükçe yok oldu, büyüklerin kurallarini ögrendikçe çevremize yabancilastik. Daha çok kurallar ve kurallarin belirledigi bireyler oluyorduk. Fakat o kurallar içinde topraga gömdügüm elli kuruslari unutmuyordum.

Daha sonra Ankaraya göçtük. Bir gecekonduda oturuyorduk, gecekondunun içinde iki uzun kavak vardi. Elli kuruslarimi Ankaraya gelince o kavaklarin yanina gömüyordum. Kavaklari hep uzun olarak görmüstüm.

Uzun kavaklar yapraklari ile yazin serinligini bize ses olarak yansitiyordu. Yaprak oynadi mi serinlemis gibi olurduk. Bir de onun gölgesi vardi. Gölgesi bizim oyun alanimiz olurdu. Gecekondular yesildir.

Agaçlarin arasinda derme çatma olarak kurulmus birer yerlesim yerleriydi. O gecekondularda ne acilar ve sevinçler yasanmisti. Fakat o gecekondular içinde en çok dayanisma ve dostluk, sevgi görmüstüm. Komsuluk iliskisi vardi. Kapilar kilitlenmez, gece gündüz açik olurdu.

Bir seye ihtiyaç mi oldu hemen komsunun kapisina gidilir seslenirdi. Kapi çalinmazdi, çünkü her zaman kapida biri olurdu.

Bir ses vermek yeterlidir. Bir eglence mi oldu hep beraber eglenirdi, aci hep beraber çekilirdi.

Kim demis aci hep tek basina hissedilir diye, bu düsünceye katilmazdim, bütün sokak aci çektigini bilirim. Tipki eglenmek gibi.


Hiç düsünmezdim o agaçlarin büyüyecegini. Agaçlarin büyüdügünü ve kesilme zamanlarinin gedigini büyüdügümde anladim. Tipki o gecekondularin yikilmasi gibi.

Bir kat karsiliginda yikilip oraya apartman dikildiginde eski dostluklarinda yok olacagini düsünmedik. Gerçi ben o gecekondu yikildigi günü ve diger günleri görmedim. Gönlüm razi gelmedi yeni halini görmeyi.

Hep gidenler anlatti, fakat ben gidip görmedim Ankara'nin o güzel sokagini. Çocuklugumda gömdügüm o paralar simdi dogaya karismis midir?

Dostluklar ve sevinçler geçmiste kalan bir ani oldu, dayanisma sadece ismini duydugumuz bir sey. Her sey degisti. Betonlar sehirleri teslim aldi.

Insanlardaki o dogal duygularda ortadan kalkti. Simdi bütün kapilar kapali ve kilitli. Hatta kapilari çelik yaptirmislar. Bir sürü anahtar deligi ve anahtar tasir olduk. Çocuklugumda hiç anahtar tasimadim.

Sahi o topragin gögsüne biraktigim elli kuruslar ne olmustur?


alinti


____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen Zaman ...

Paylastikca degerler artar yureklerinize teskürümü sunarim :zk: