Bir fidan yeşerir umudun bittiği yerde,bir fidan tutunacak dal olur
uçurumun kenarında!yeşerir solmuş yaşamın gölgesinde,umutsuzluğa inat umut
dalları büyütür insanın içinde!her yaprak farklı bir umudu
simgeler,yeşerdikçe dallanıp budaklandıkça hayatın yaşamaya değer olduğunu
hissederiz.Hani yalanlar içinde gerçek oluşturmaya çalışırız ya kimi
zaman,ya da fırtınalı yüreğimizde sığınacak liman ararız,işte yoklukta
varlığa tutunmak için yalancı fidan büyütürüz içimizde ve de umudumuzun
yapraklarıyla bezeriz!
Fakat kaçınılmaz bir kader vardır;YAPRAĞIN KADERİ!
Her güzde yok olmaya mahkum,her fırtınada da savrulmaya!
YAPRAĞIN KADERİ DÜŞMEKTİR,insanın kaderi de yazılanı yaşamak,çizilen yolda
yürümek!
Düşmekten kokmadan,yaşamaktan korkmadan yürümek...Sevmekten ve sevilmekten
korkmadan yürümek....hayat sadece güzelliklerden ibaret değil bunu kabul
ediyoruz,fakat ne kadarımız yaşadığımız olumsuzluklar içinde bir güzellik
arıyoruz!
Bunu bilmiyorum,fakat bildiğim tek şey korkmayışım!korkmuyorum
düşmekten,korkmuyorum sevmekten ve sevilmekten,korkmuyorum içimdeki yaprak
demetinin kaderinden!
Ben baharı bekliyorum,içimdeki baharı!Gelmeyecek belki,belki de yalancı bir
bahar var içimde,fakat umudumu yitirmiyorum umutsuzluk şehrinde!
Fani dünyanın getireceklerinede götüreceklerinede hazırım ben,çünki
karanlığın ardındaki aydınlığı biliyorum!Yağan yağmura inat,içimdeki ateşi
koruyorum!
Aslında ben fani bedenimdeki yüreğimde sevgiyi taşıyorum.
alıntı
____________________
Dört Sey Geri Gelmez Atılan Ok, Söylenen Söz, Kacırılan Fırsat ve Gecen
Zaman ...