körpeciğim…
düşme / çocuk / gözlerimden…
yalancı güneş vakti minik ellere;
sus göklerde
sus gözlerimi
sus dudaklarımı
hayat…
boş kundaklara ninniler dökülüyor dillerimden
yaprakkurusu tenleri körpelerimin
fırtınalar içerimde
benim diye diye can olayım ömrümle
çığlar yükseliyor dağların isyan yumruğundan
d/üşüyor yavrularım
yalaz telaşları / inlerde savaş köstebeklerinin
zehre kesiyor anaların ak sütleri
kör edilmiş balıkların sırtında
olayım bir sal titreyen ellerimle
tutayım çırpınan gözlerimle
kahraman ağaçların gövdelerini
ey ölüm!
yüzün garibe soğuk
değme küçüğüme
güneşten ışık çalayım yüzlerine
onlar körpecik
gül yapraklarıyla sarayım minnacık bedenlerini
tek kolum kopmuş
tek bacağım yok
dişlerimle bağlayayım tomrukları
sal olayım kamburumla
gözlerimi aşiyan edip gizleyeyim kuşlarımı
masallar söyleyeyim ninni ninni
-pembe yüzlü bebem
gel göğsüme
umudumla emzireyim yavrum
süt kokulum
kurban olurum
Gönül Çakı
____________________
Türküler..
Cennet kadar sır, insan kadar zahir.
Cumartesi, 07. Haziran 2025 05:38
