DÖrt mum yavaşca yanıyordu.
Ortam çok yumuşaktı ve konuştukları
duyuluyordu.
İlki sÖyledi:
‘’ ben barışım!"
Artık kimse benim yanık kalmamı sağlamıyor,
sanıyorum sÖneceğim. "
Alevi hızla azaldı ve bütünüyle
sÖndü.
İkincisi sÖyledi:
‘’ ben inancım!"
neredeyse herkez benim artık gerekli olmadığımı
düşünüyor
o nedenle daha fazla yanık kalmama hiç gerek yok’’
Konuşmayı bitirdiği zaman, bir rüzgar hafifçe esti
ve onu sÖndürdü.
üzgünce üçüncü mum sırası gelince
konuştu:
” ben sevgiyim!"
yanık kalmak için artık gücüm kalmadı.
İnsanlar beni bir kenara bıraktı ve Önemimi
anlamadı. Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi
unuttular "
Ve hiç zaman yitirmeden sÖndü.
Ansızın...
Bir çocuk odaya girer ve üç mumun
yanmadığını gÖrür
”neden yanmıyorsunuz sizin sonuna kadar yanmanız gerekir "
Bunu sÖyleyerek, çocuk ağlamaya başlar.
Ardından dÖrdüncü mum sÖyler:
”korkma ben hala yanıkken diğer mumları yeniden
yakabiliriz
"ben umudum!’’
Umudun alevi yaşamınızdan asla sÖnmemesi
dileğiyle..
_________________
Pazar, 22. Aralık 2024 06:55
