Ve bir gün ölüm gelip dikiliverir karşımıza. Şaşırır ve endişeyle sorarız: “Neden haber vermedin ki!”
Sadi, Gülistan’ında anlatır. Bir adam yıkılan evinin karşısına geçmiş bir yandan ağlıyor, diğer yandan da, “Ah evim! Çökmeden evvel bana haber verseydin de ben de bir tedbir alsaydım.” diye dövünüyormuş.
Birden o harabeden bir ses yükselmiş: “Be adam!.. Ben yıllardır sana, çatlayan duvarlarım ve dökülen sıvalarımla çöküşümü haber veriyordum. Fakat sen her seferinde elinde bir avuç çamurla geliyor ve o çatlakları örterek verdiğim haberi adeta ağzıma tıkıyordun.”
Bizim hayat apartmanımız da süratle tahrip olmakta ve binamızdan her gecen gün bir taş daha düşmektedir.
Ve çok insaflıdır ölüm… Gelmeden önce nice elçiler gönderir de, biz bir türlü dönüp bakmayız o elçilerin bembeyaz ikazlarına.
Kaç keşif kolu yollamaktadır ölüm hayat topraklarımıza; lakin biz “Hastalıktır, geçer” diyerek ehemmiyet vermeyiz. Gün be gün tükenip gittiğimizi görmeyiz. Ömür, bitmeyecek bir hazine gibi görünür gözümüze; her şeyin bir sona mahkum olduğuna inanmak istemeyiz. Zannederiz ki ancak böyle mutlu olunabilir ve saadet denilen Anka kuşu böyle bir vehmin semasında kanat çırpabilir.
Aldanırız; ama kabul edemeyiz bunu bir türlü...
Ve bir gün ölüm gelip dikiliverir karşımıza.
Şaşırır ve endişeyle sorarız: “Neden haber vermedin ki!”


alıntı


____________________
Ben bir kitap im okudukça daha karmaşık olur hikayem

ah ahhh süper evet ne dogru görmüyoruz hayat nasil gelip geciyor yaşlaniyoruzzz.
dilberim bunun icin de tşk ettim yüregine parmaklarina saglik


____________________
Sen gitmeyi bilirsin...
Ben sevmeyi...

Dilberim ölüm her an basi ucumuzdan
ölümden korkmam
yasmdan kokarim

her an bir kör kursun bula bilir
yatagimizda ölüm nasip olurmu diye hep düsünürüm
yasarkan kör kursun korkusuna gurban olmak var
mert yigit elinld ölmek nasip olurmu

varsin gelsin ölüm yasamak yasmak olmadikca


____________________
Dost kelimesinle Dost olunmaz Dostluk destekle olur