Bir martı denizine küsmüş
Sanki donmuş üşümüş
Deniz fenerinin dibinde
Öylece sessiz sedasız örtünmüş…
Aldırış etmez kıyıya vuran dalgalara
Nede üstüne sıçrayan deniz suyuna
Sanki bir bildiği varmış gibi bakışlar
Her şey eskidendi dercesine bir tavırlar…
Çıkarmıştı hayatından suya dalışları
Sanki kanatlarından koparmıştı uçuşları
Çoktan kararımı verdim dercesine ipuçları
Umurunda değildi arkadaşlarının ona olan çığlıkları…
Yalnız olmadığını biliyordu martı
Geriye dönmek çok istiyordu ama
Bedenine kanatları ağır geliyordu
Arkadaşlarının çığlıklarına sessiz kalıyordu…
Artık deniz, anlamsız geliyordu o keskin gözlerine
Vurdukça dalgalar deniz fenerine, yüz çeviriyordu geçmişine
Duruşunda ne tat nede bir Tuz, sanki içten her şeye kesilmiş bir buz
Her şeyi unutmuş, sanki sadece ölmek için onca yaşamış…
Kadir Şekeroğlu
